KR-GLOSTER

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΑΣΤΡΑΠΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ.

Η πρόταση του Φύλη ήταν πολύ δελεαστική. «Θα κάνω στάση στην Αγγλία, πηγαίνοντας στην Ισπανία για δουλειές. Έχω ήδη συνεννοηθεί με τον Barrett και με περιμένει. Κανόνισε να πάω και σε δύο εκτροφείς norwich. Είναι ήδη κλεισμένα ξενοδοχεία και αυτοκίνητο. Εσύ μόνο έλα.»

Πόσο ν αντισταθώ ο άνθρωπος? Μόνος αποκλείεται να πάω, αγγλικά γνωρίζω ελάχιστα. Ήταν ευκαιρία. Έκανα τον δύσκολο για ……. πέντε λεπτά και μετά έψαχνα για εισιτήρια.

Παρασκευή 6/2/2009. Άφιξη στην Αγγλία και κατευθείαν στο αυτοκίνητο για ένα τρίωρο ταξίδι μέχρι το σπίτι του Barrett.

Πρώτη κρυάδα. Καθόμουν στην θέση του οδηγού αλλά ….. δίχως τιμόνι !!! Μπερδεμένο συναίσθημα. Δεύτερη κρυάδα. Ο Φύλης καθόταν δίπλα και πρώτη φορά οδηγούσε … ανάποδα !!! Άσχημο συναίσθημα.

Χάρη στο GPS , φτάσαμε ακριβώς έξω απ το σπίτι, ακολουθώντας ένα άριστο οδικό δίκτυο, αλλά μάλλον θα δυσκολευόμασταν να το κάνουμε, με τόση ευκολία, δίχως την βοήθεια της τεχνολογίας.

Βρισκόμασταν στην εξοχή. Σε ένα όμορφο περίχωρο, με τις κλασσικές όμοιες αγγλικές μονοκατοικίες. Ο Νίκ κράτησε τα φώτα αναμμένα στα πουλιά για να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά. Νάναι καλά, το είχα ανάγκη έπειτα από τόση ώρα κινούμενος στο … αντίθετο ρεύμα.

Πρώτη εντύπωση, η καθαριότητα και η τάξη που υπήρχε στον χώρο. Μόνο την μυρωδιά από το πριονίδι, που χρησιμοποιούσε σαν υπόστρωμα διέκρινες. Δεν υπήρχε τίποτα, στον εξοπλισμό, που να σε μαγνητίζει. Παλιές ιδιοκατασκευές με την κλασσική αγγλική διάταξη των κλουβιών. Παλιές αλλά συντηρημένες, βαμμένες άπειρες φορές αλλά πεντακάθαρες. Μάθημα πρώτον καθαριότητα.

Μάθημα δεύτερον. Μην κοιτάς το περιτύλιγμα, μέσα είναι το δώρο. Μέσα υπήρχε όντως ένα δώρο για όποιον ενδιαφέρεται για gloster. Ογδόντα κλουβιά που φιλοξενούσαν μια, όχι μεγάλη χρωματική ποικιλία, αλλά μια φανταστική ομοιογένεια. Πολύ καλά δείγματα της ράτσας σε μεγάλο αριθμό, μαζεμένα στον ίδιο χώρο. Για σήμερα αρκεί, αύριο θα τα χαρούμε περισσότερο.

Μέχρι να πάρουμε μια γεύση από τα πουλιά, ή κυρία Barrett είχε ετοιμάσει ένα γεύμα. Ωραίος άνθρωπος η κυρία Annalain, ήρεμη δύναμη. Όσο εκδηλωτικός και ομιλητικός είναι ο σύζυγος τόσο λιγομίλητη αλλά ουσιαστική είναι η σύζυγος.

Με τον καφέ στο σαλόνι, διακοσμημένο εξ ολοκλήρου με συλλογές μινιατούρων οικόσιτων ζώων, συζητήσαμε διάφορα. Από την οικογενειακή κατάσταση όλων, μέχρι (φυσικά) τα πουλιά και υπογράψαμε στο χοντρό βιβλίο επισκεπτών, που διατηρούσαν. Η ζωή τους στρέφεται γύρω από τα ζώα και τα ζώα γύρω από αυτούς, αν κρίνω από τα δύο σκυλιά που τριγυρνούσαν στο σαλόνι, τα πουλιά στην αυλή, τα 150 γελάδια και τα 150 πρόβατα σε άλλο χώρο, έξω από το χωριό (όλα άριστα δείγματα της ράτσας τους).

Ευτυχώς οι χελώνες τους ήταν σε νάρκη λόγω του κρύου. Απορίας άξιο πως τα καταφέρνουν, με όλα αυτά τα ζώα και κυρίως η ηρεμία με την οποία το κάνουν.

Διανυκτέρευση σ ένα κοντινό, πανέμορφο ξενοδοχείο, που δεν θα πήγαινε το μυαλό μου ότι θα συναντούσα στην εξοχή, ειδικά από την χαμηλή τιμή του δωματίου. Παλιό αγρόκτημα, ίσως κάποιου ευγενή προηγούμενου αιώνα αν έκρινα σωστά από το μέγεθος, διαμορφωμένα σε μικρά στούντιο όλα τα βοηθητικά οικήματα και το κυρίως κτίσμα σε ξενοδοχείο. Γεμάτο από εκδρομείς του Σαββατοκύριακου με τις οικογένειες τους, να κάνουν αγροτουρισμό και δυό τρελούς στην μέση του πουθενά να κάνουν … καναρινοτουρισμό, ευτυχώς οι υπόλοιποι δεν το ξεραν !!!

Anyway, που λένε κι εκεί, άλλο είναι το θέμα μας. Την άλλη μέρα το πρωί ξανά στο σπίτι των Barrett και κατευθείαν στην πίσω αυλή. Με το φως της μέρας είναι διαφορετικά, άλλα χρώματα στα πτερώματα. Ένα ένα τα ψαξα για να βρω ελαττώματα, μάταια.

Μάθημα τρίτον. Πενήντα χρόνια διαλογής μάλλον αρκούν για να φτιάξεις ένα κοπάδι ομοιόμορφα τέλειο, έχουμε μέλλον ακόμη.

Βοηθήσαμε την κ. Barrett στο τάισμα της αυγοτροφής και ικανοποιήθηκα που είχα, περίπου την ίδια φιλοσοφία, στην διατροφή και πριν τους γνωρίσω. Ευτυχώς δεν έχουν ίντερνετ κι έχουν μείνει πίσω οι άνθρωποι και βγάζουν πουλιά, ωραία πουλιά. Απλή φιλοσοφία και στην εκτροφή και στην ζωή τους.

Χάρηκα που ο κ. Barrett θυμόταν τα πουλιά μου (από το gloster show) και μου είπε ότι κάποια μπορούσαν να έχουν θέση εκεί μέσα. Πάντως ανάμεσα στα δικά μου θα μπορούσαν να έχουν θέση σχεδόν όλα όσα είδα στην αυλή του. Φοβερή μνήμη, θυμόταν όλα τα πουλιά (αυτά που βραβεύτηκαν) του show. Μάλλον πρέπει να κόψω το κάπνισμα, διάβασα ότι προκαλεί απώλεια μνήμης μαζί με όλα τα άλλα, εγώ ούτε τα δικά μου δεν θυμόμουν.

Μιλήσαμε για διατροφή, πτερώματα και μας έδειξε τα αρχεία που κρατάει . Χείμαρρος, όπως ακριβώς τον γνωρίσαμε και στην Ελλάδα. Αν δεν έπρεπε να φύγουμε μάλλον ακόμη θα μας μιλούσε.

Επικοινώνησε με δύο εκτροφείς norwich (σκοπός του ταξιδιού για τον συνταξιδιώτη) αλλά δυστυχώς μόνο ο ένας ήταν διαθέσιμος, ο άλλος έλειπε. Φυσικά δεν μας έπεφτε «λίγο» να πάμε σ έναν ακόμη χώρο απ όπου προμηθεύονται οι παγκόσμιοι πρωταθλητές γεννήτορες και μάλιστα σε απίστευτες τιμές.

Επόμενη στάση η περιοχή NORWICH και φυσικά πήγαμε να δούμε τα ομώνυμα καναρίνια. Στο σπίτι του επί σειρά, δεν ξέρω πόσων ετών, πρωταθλητή κ. Goodall.

Άλλη ατμόσφαιρα, κλασσικός άγγλος και δύσκολος χαρακτήρας απ όσο γνωρίζαμε. Παρ όλα αυτά με την παρέμβαση του κ. Barrett μας δέχθηκε.

Απ ότι κατάλαβα μάλλον ήθελε να δεί από κοντά αυτούς που δεν έκαναν τόσο ταξίδι για ν αγοράσουν πουλιά αλλά μόνο για να τα θαυμάσουν. Το είχε συζητήσει τηλεφωνικά με τον Barrett και μας ρώτησε 3 φορές κι έλαβε την ίδια απάντηση, δεν το πίστευε.

Νομίζω ότι αν μέναμε λίγο ακόμη στην Αγγλία θα ερχόντουσαν οι εκτροφείς να μας δουν σαν αξιοπερίεργο θέαμα κι όχι εμείς αυτούς.

Έπειτα από αρκετή συζήτηση στο σαλόνι του κι αφού μας πληροφόρησε και για τις τιμές που πουλάει τα πουλιά του (μικρό εγκεφαλικό έπαθα, αλλά δεν το έδειξα) πήγαμε στο συνηθισμένο μέρος …. στην πίσω αυλή.

Το 1/3 από το εκτροφείο του Barrett. Ο εξοπλισμός μάλλον μεγαλύτερος από μένα σε ηλικία αλλά σαφώς σε καλύτερη κατάσταση από μένα. Όλες καλοβαμένες ιδιοκατασκευές (συνταξιούχος βαφέας, γαρ) και φυσικά πεντακάθαρα.

Ένοιωσα βρώμικος στην Αγγλία, ευτυχώς γύρισα γρήγορα στην χαβούζα μας.

Η διατροφή, ίσως και απλούστερη απ του Barrett κι αυτός δεν είχε ίντερνετ. Τι ίντερνετ να χει, ούτε καν λάμπα δεν είχε στον χώρο των πουλιών. Προτιμούσε μόνο το φυσικό φως, ζευγάρια βάζει τον Απρίλιο και φυσικά δεν έχει «παραμάνες».

Αυτό που είδαμε σ ένα εκτροφείο λίγων τμ, με μόλις 16 ζευγάρια δυναμικό, ήταν το πρότυπο της ράτσας. Πτερώματα που έλαμπαν, πουλιών γεμάτα υγεία. Ταϊσμένα με τους απλούστερους τρόπους διατροφής και μια άλλη προσέγγιση στην γενετική, τελείως διαφορετική από του Barrett.

Επιστροφή στο σαλόνι και συνέχεια της συζήτησης. Μέχρι που έμαθα ότι και ο Δαλάι Λάμα του Θιβέτ, αγόρασε πουλιά και χρησιμοποίησε την τουαλέτα του σπιτιού του. Δεν ξέρω αν είναι τιμή αλλά κι εγώ το ίδιο έκανα, δίχως να πάρω πουλιά !!

Και οι δύο παράγουν πουλιά ποιότητος, αλλά με διαφορετικό πρόγραμμα και ποσότητες. Το κόλπο είναι ένα, αλλά είναι τόσο απλό που κανείς δεν το βλέπει. Αφοσίωση σ αυτό που κάνεις και συνεχές ξεδιάλεγμα, ο χρόνος θα σε ανταμείψει.

Και οι δύο κατέρριψαν μύθους στους οποίους πιστεύαμε και με πολύ απλό τρόπο εξήγησαν πράγματα που τα θεωρούσαμε δύσκολα.

Και οι δύο έχουν πείρα άνω των 50 ετών και συλλογή βραβείων (με πραγματική αξία) που μάλλον δεν θα δούμε ποτέ.

Και οι δύο θα μείνουν με την απορία γιατί δεν ζητήσαμε πουλιά!!! Ίσως κι αυτοί να μην κατάλαβαν ότι αυτό που θέλαμε το πήραμε. Το “know how” είναι πολυτιμότερο από οποιοδήποτε προϊόν, πράγμα που κοντεύει να ξεχαστεί ανάμεσα στο τρελό οικονομικό αλισβερίσι που έχει επικρατήσει.

Επιστροφή στην Ελλάδα το πρωί στις 8/2/2009. Ο Φύλης θα συνέχιζε για Ισπανία. Αν κι απ ότι έμαθα αργότερα, από το άγχος του για τον καναρινοτουρισμό στην Αγγλία, έκανε λάθος κράτηση και ταλαιπωρήθηκε στην συνέχεια του ταξιδιού του.

«Μύρισε» ήδη Ελλάδα από το αγγλικό αεροδρόμιο όταν ξαφνικά οι χαμηλόφωνες ατελείωτες κάθετες ουρές μπροστά στα γκισέ των αεροπορικών εταιριών έγιναν … ηχηρότατες οριζόντιες μπροστά στην μικρή έξοδο για την πτήση προς Ελλάδα, κάνοντας να μετανιώσουν όσους πλήρωσαν παραπάνω για να επιβιβαστούν πρώτοι και τώρα κινδύνευαν με ποδοπάτημα.

Δεν πειράζει, μου άρεσε και θα το ξαναέκανα, αν μου δινόταν η ευκαιρία. Το ταξιδάκι – αστραπή μπορεί να ήταν κουραστικό αλλά μου άφησε ωραία συναισθήματα. Διευκρίνισα πράγματα για τα οποία είχα αμφιβολίες, έμαθα πράγματα που δεν γνώριζα ή είχα λάθος εντύπωση. Κυρίως όμως είδα από κοντά αυτό που ήθελα να δώ, μιας και μ αρέσει να ψάχνω για ότι ασχολούμαι και είμαι αρκετά δύσπιστος από την φύση μου.

Χάρηκα που διαπίστωσα ότι είμαι σε καλό δρόμο αλλά λυπήθηκα όταν είδα πόσο μακρύς και δύσκολος είναι ακόμη. Δυστυχώς η νοοτροπία μας, η κουλτούρα μας και οι δικές μας καθημερινές συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές και δεν γνωρίζω αν πραγματικά ένα τέτοιο χόμπι έχει ελπίδες σοβαρής εξέλιξης στην χώρα μας, ή τουλάχιστον επιβίωσης.

…………………………………………………….

Ευχαριστώ τον Φύλη, για την οργάνωση και την πρόσκληση του ταξιδιού και κυρίως για την καλή παρέα του. Ίσως από τους λίγους που κουβαλάνε ακόμη αγνή τρέλα (σε μεγάλο βαθμό, να σημειώσω).

Ευχαριστώ το ζεύγος Barrett για την εγκάρδια φιλοξενία τους, καθώς και τον κ. Goodall , για ότι είδαμε κι ακούσαμε στους χώρους τους.

Ευχαριστώ κι αυτούς που ανακάλυψαν το GPS, πολύ χρήσιμο μηχάνημα.

Θεσσαλονίκη 11/02/2009